6 dingen die je nooit moet zeggen tegen een moeder van wie de baby niet doorslaapt

Een ingezonden brief over ongevraagd advies bij een baby die niet doorslaapt:

Ongevraagd advies is het laatste wat ze wil.

Mijn zoon is onlangs twee geworden en hij heeft precies twee keer de hele nacht doorgeslapen. Hij wordt tussen de één en drie keer wakker, en dat is een hele verbetering ten opzichte van toen hij jonger was, toen hij niet zelden om het uur of twee wakker werd, de hele nacht lang.

Omdat ik alleenstaande ouder ben, moet ik elke keer dat hij wakker wordt, zelf opvangen. Afgezien van die twee nachten, heb ik sinds zijn geboorte niet meer dan vier uur achter elkaar geslapen.

6 manieren om je baby te helpen de hele nacht door te slapen. Langdurig slaaptekort is niet alleen uitputting. Het zijn fysieke pijnen en pijn, en depressie, en huilbuien. Het is hopeloosheid en wanhoop; het is geïrriteerdheid en sociale teruggetrokkenheid en boosheid op iedereen. Slaapgebrek beïnvloedt de lichamelijke en geestelijke gezondheid, concentratie, werkprestaties – het beïnvloedt werkelijk alles. Er is een reden waarom het wordt gebruikt als een vorm van marteling. Ik heb een heleboel opmerkingen en suggesties gekregen – goed bedoeld, dat zeker, maar er zijn een aantal dingen die je gewoon niet zegt tegen een ouder met slaaptekort, te weinig cafeïne, op de rand van de barensnood. Hier zijn de ergste overtreders.

1. “Oh, dat klinkt verschrikkelijk. Mijn kind sliep de hele nacht door toen het twee weken oud was.” Het is duidelijk dat ik overdrijf, maar elke opmerking over hoe je kind de hele nacht heeft doorgeslapen voor zijn eerste verjaardag zal waarschijnlijk worden beantwoord met de gedachte om je een keel door te slaan, samen met een gezonde oogrol.
   
   
2. “Ik weet niet hoe je het doet.” Ik ook niet. In feite functioneerde ik de eerste 18 maanden helemaal niet zo goed. Mijn werk leed eronder. Ik huilde bijna dagelijks. Ik was opvliegend tegen iedereen, ook tegen mijn zoon. Ik haatte alles en iedereen. Ik stond elke dag op en dronk massa’s cafeïne om wakker te kunnen blijven, en stortte in zodra mijn zoon naar bed ging, gewoon om wat slaap te pakken voordat hij wakker zou worden. Ik deed het omdat ik moest, omdat er niemand anders was, omdat ik moest werken.
   
   
3. “Drink je te veel cafeïne terwijl je borstvoeding geeft?” Natuurlijk drink ik te veel cafeïne! Ik krijg geen slaap en ik moet alert zijn voor mijn werk. Maar ik kan je ook bijna garanderen dat elke moeder die borstvoeding geeft en slaapproblemen heeft met haar baby, al geprobeerd heeft om de cafeïne te verminderen of te schrappen, in de hoop dat dat het wondermiddel is. Meestal is dat niet zo. Bovendien, cafeïne is het enige pleziertje dat ik nog heb. Geef het aan mij.
   
   
4. “Ik weet dat het moeilijk is, maar probeer van elk moment te genieten. Deze fase duurt niet eeuwig.” Ik snap dat, en de intentie is goed, maar dit wordt vaak gezegd door mensen die #blessed on-ironisch gebruiken in hun social media posts, of door mensen die geen kinderen hebben. Het is helemaal oké om niet van elk moment van het ouderschap te genieten, en het laatste wat een slaapgebrekkige, moedeloze ouder nodig heeft om te horen, is iets waardoor ze zich schuldig voelt omdat ze snikt terwijl haar kind als een gek schreeuwt in de kleine uurtjes van de ochtend, na al vier keer wakker te zijn geworden sinds middernacht.
   
   
5. “Heb je geprobeerd…” Stop daar. Moeders zijn probleemoplossers, dus naar alle waarschijnlijkheid heeft ze al van alles geprobeerd – misschien wel alles. Bij ons hebben we, naast de vaste bedtijdroutine die we al hadden, slaaptraining geprobeerd (verschillende soorten), witte ruis, proberen hem uit te putten door overdag te spelen en te wandelen, minder dutjes, later naar bed, eerder naar bed, eerder wakker worden, glutenvrij dieet, geen cafeïne (ik), essentiële oliën (hé, ik was wanhopig), een verzwaard deken, Epsom-zoutbaden, babymassage, aromatherapie, melatonine… Ik weet zeker dat ik nog wat over het hoofd zie. Een meer nuttige vraag zou zijn, “Wat heb je tot nu toe geprobeerd?” Nog behulpzamer zou zijn om gewoon mee te leven, of beter nog, aan te bieden om op de baby te komen passen zodat de moeder een dutje kan doen.
   
   
6. “Na jaren van onvruchtbaarheid was ik zo blij om eindelijk moeder te worden, dat ik dankbaar was dat ik ’s nachts wakker mocht worden om met haar te knuffelen.” Ah, de stille “mom-shamer”. Alsof je niet gelukkig bent om moeder te zijn. Alsof je geen vruchtbaarheidsproblemen kunt hebben en toch slaap nodig hebt/wilt hebben/van slaap houdt. Wees niet die persoon.